“Ceteris Paribus” και στη… Διατροφή!

Κατά την έρευνα – πειρασματισμό, η αλλαγή μίας μόνο μεταβλητής, με τις υπόλοιπες να μένουν σταθερές, είναι η ενδεδειγμένη μεθοδολογία, για να ελέγξουμε την επίδραση της συγκεκριμένης αλλαγής. Κυρίως σε σχέση με την αλλαγή πολλών μεταβλητών ταυτόχρονα!

---

Ceteris Paribus

Ο όρος «ceteris paribus» είναι γνωστός στην μελέτη των οικονομικών υποδειγμάτων και σε γενικές γραμμές σημαίνει ότι για να εξετάσουμε μια μεταβλητή, διατηρούμε όλους τους άλλους σχετικούς παράγοντες σταθερούς.

Έτσι οι οικονομολόγοι, μπορούν να εστιάσουν στις επιπτώσεις μίας μόνο μεταβολής την φορά. Η πρακτική εφαρμογή ενός αντίστοιχου «ceteris paribus» στην επιστήμη της διατροφής, τηρουμένων των αναλογιών, μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμη.

Πολύ συχνά οι άνθρωποι που ξεκινούν άσκηση, συνειδητοποιούν πολύ σύντομα ότι οι παρεμβάσεις στο κομμάτι της διατροφής είναι απολύτως απαραίτητες. Η συνήθης λοιπόν προσέγγισή είναι να επιχειρήσουν να τα εντάξουν όλα μαζί στη νέα τους καθημερινότητα, θεωρώντας ότι έτσι θα επιτευχθεί καλύτερο αποτέλεσμα σε συντομότερο χρονικό διάστημα.

Ανάλογη στάση παρατηρείται συχνά και από τους εκάστοτε coaches. «Βομβαρδισμός» αλλαγών, «πολιορκία» προτάσεων και δοκιμών νέων πραγμάτων που σε πολλές περιπτώσεις είναι απολύτως σωστά, δοκιμασμένα και ασφαλή. Το πρόβλημα έγκειται στον τρόπο και το εύρος που εισάγονται.

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι: Ο μόνος τρόπος για να αξιολογηθεί αν οι αλλαγές σε μια μεταβλητή είχαν αποτέλεσμα, είναι οι διαδικασίες ελέγχου. Όταν λοιπόν έρθει η ώρα των μετρήσεων (σ.σ είτε είναι μετρήσεις σώματος, είτε επιδόσεων) και το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό, είναι προφανές ότι από ένα σημείο και μετά θα πρέπει να προβούμε σε κάποια αλλαγή.

Όταν όμως έχουμε εντάξει ανεξέλεγκτα, ταυτόχρονα και χωρίς διαδικασία ελέγχου, πολλές μεταβλητές, πώς είναι δυνατόν να πούμε με σιγουριά τι έφταιξε;

Η προσέγγιση που προτείνει το παράδειγμα του «ceteris paribus» έχει ως εξής:

1. Μια συγκεκριμένη και μετρήσιμη αλλαγή στο πλάνο διατροφής/προπόνησης
2. Διαδικασία ελέγχου των αποτελεσμάτων της αλλαγή αυτής σε συγκεκριμένο χρόνο
3. Αξιολόγηση των δεδομένων και ένταξη μιας(!) νέας μεταβλητής στο σύστημα (ασκούμενος) που εξετάζεται…

Με τον παραπάνω τρόπο είναι πολύ πιο ασφαλές να εξάγουμε συμπεράσματα σχετικά με το τι δούλεψε και τι όχι!

---

Προφανώς και ο ανθρώπινος οργανισμός δεν είναι ένα υπόδειγμα οικονομικού μοντέλου και κατ’ επέκταση η μελέτη του είναι δυσκολότερη (σ.σ αυτός είναι και ο λόγος που η επιστήμη με την πράξη έχουν πάντα απόσταση) ωστόσο μερικές φορές ο «δανεισμός» εργαλείων από άλλες επιστήμες μπορεί να κάνει πολύ ευκολότερη την δουλειά μας.